Een onvoldoende krijgen voor je stage als onderwijsassistent, omdat het vanwege je aandoening nodig is om tijdens het lesgeven voor de klas te moeten zitten in plaats van staan. Het overkwam Ellis. Ook na haar opleiding lukte het niet om te werken met cerebrale parese, omdat er geen rekening werd gehouden met haar beperking. Sinds ze kan thuiswerken bij Webmastery, is haar beperking geen blok aan haar been meer, wat het wel altijd is geweest op haar stageplaatsen.
Ellis: ‘Door thuiswerken werd iets wat niet haalbaar was, ineens wél haalbaar. Van werkgevers die alleen maar beren op de weg zagen, kwam ik bij een werkgever terecht die juist de kansen ziet, die soms verscholen onder mijn beperking liggen.
De weg naar deze fijne baan is er een met bochten, heuvels en dalen geweest. Mijn opleiding tot leerkracht basisonderwijs was te zwaar door te lange schooldagen en stageweken van meer dan veertig uur in de week. Daardoor ben ik geswitcht naar onderwijsassistent, maar daar werd ik alsnog overvraagd, omdat ik tegen onbegrip aanliep vanwege mijn beperking. Na mijn opleiding lukte een baan vinden ook al niet. Veel werkgevers durfden de uitdaging met mij door mijn beperking niet aan. Na veel tevergeefse sollicitaties, gaf ik de moed op. Ik was erg teleurgesteld; ik wilde zó graag, maar het lukte niet.
Werken met cerebrale parese
Mijn arbeidsdeskundige stelde een traject met een jobcoach voor. Ik had vrijwel geen belastbaarheid; anderhalf uur per week aan jobcoachopdrachten was al te veel. Langzaam leerde ik mijn kwaliteiten en passies kennen en werd mijn belastbaarheid iets vergroot. We waren eigenlijk nog volop in het traject, toen we een vacature voorbij zagen komen via Janneke, die ik kende vanuit vrijwilligerswerk. Onbevangen en met veel durf schreef ik een sollicitatiebrief die verre van standaard was. En dat was de sleutel tot de start van mijn baan bij Webmastery, vorig jaar augustus.
Het belangrijkste voor mij was dat er met een beperkt aantal uren gestart werd. Na de start van vier uur per week als webcaremedewerker, werd dit stap voor stap iets uitgebreid. Inmiddels is dit opgebouwd naar veertien uur per week, iets wat ik nooit had durven dromen! Naast webcare doe ik nu ook andere werkzaamheden, zo ben ik één van de webcare-experts geworden, modereer ik een forum en maak ik gratis updates van de wekelijkse inhakers voor social media. Ik houd ontzettend van de variatie in mijn werk.
Door thuiswerken steentje bijdragen
Doordat ik mijn tijd zelf in kan delen, veel gebruikmaak van pauzes tussendoor en werk in een prikkelarme omgeving, lukt het mij om te werken met cerebrale parese. Ik stop de energie die ik heb, in mijn werk, en niet in bijvoorbeeld reistijd of gesprekken tussendoor. Van jongs af aan wil ik anderen (met én zonder beperking) helpen en inspireren, mijn steentje bijdragen aan de maatschappij. Dat miste ik, toen ik geen werk had. De dagen gingen voorbij zonder dat ik écht gezien werd vanwege mijn kwaliteiten. Ik heb het gevoel dat deze bij Webmastery zeker worden gezien.
Ik merk vaak dat er negatief gesproken wordt over thuiswerken. Het zou geen ‘echte baan’ zijn. Ik zou het heel graag anders willen zien. Dat thuiswerken net zoveel gewaardeerd wordt als op kantoor. Dat er niet neerbuigend gedaan wordt: ‘Oh, je werkt thuis…’. Maar juist vanuit enthousiasme gereageerd wordt. Ik kan echt iets betekenen voor anderen, juist ómdat ik thuiswerk. Dat is zo fijn!’
Ellis (24) werkt sinds 2019 bij Webmastery als webcare- en socialmediamedewerker. Als webcare-expert kijkt ze reacties na van het hele webcareteam en buigt ze zich over moeilijkere vragen. Ook is zij ‘hoofd-inhakers’ en speurt zij de leukste evenementen en themadagen voor social media op. Wil je meer over haar lezen? Bekijk dan haar medewerkerspagina.
