“Ik ben beperkt genoeg, maar niet goed genoeg.” Althans dat gevoel kreeg ik tijdens de heftige sollicitatiestrijd. Een strijd die in mijn voordeel is beslecht, maar ook een strijd waar ik me al te vaak in heb moeten mengen. Het was een strijd waar ik vaak al 10-0 achterstond vanwege m’n aandoening. Verdrietig, maar waar. In deze blog geef ik een aantal tips voor degenen die in hetzelfde schuitje zitten als ik ooit: voor de mensen die solliciteren met een aandoening.
Sta voor je eigen talenten en kwaliteiten
Door de brievenselectie van sollicitaties kwam ik meestal vlekkeloos. Ook niet zo gek, want op papier kan ik nog poep verkopen alsof het goud is. 😂 Ik wist waar ik goed in was, wat ik kon en wat ik had: een zojuist verworven Masterdiploma. Trots was ik erop! 💪 Maar dan kwamen de sollicitatiegesprekken eraan. Gesprekken waar ik zeker de eerste keren vol frisse moed naartoe ging. Met een universitaire bul onder m’n spreekwoordelijke arm. Ik deed alles volgens het boekje: zelfs de kleding stemde ik af op het bedrijf. Ik liet goede zin zien, motivatie. Toch viste ik té vaak achter het net. Vaker dan anderen. De toon hiervoor werd al gelijk in het gesprek gezet:
😱 “Kun je wel papieren naar de scanner dragen?”
😱 “Kun je wel in een kantoortuin werken?
😱 “Wat heb je?”
😱 “Verergert je handicap? Ben je vaak ziek?”
😱 “We weten niet zo goed hoe we moeten werken met een gehandicapt persoon.”
Opmerkingen over het randje
Het schaamrood staat haast op mijn wangen nu ik dit typ. En dan weet ik dat het nog erger kan: die intelligente, gemotiveerde vrouw met spierziekte die gelijk bij binnenkomst de vraag krijgt hoe het is om te leven met een progressieve ziekte. De promovenda die bij een baan onder haar niveau wordt gevraagd of ze wel zelfstandig kan werken. Beledigende, denigrerende stigmatiserende vragen. Vragen op het randje, maar bovenal vragen die ik nooit zo goed wist te pareren, te beantwoorden. Mijn handicap maakte me onzeker en zodra de woorden uitgesproken waren, verdween mijn kennis over mijn eigen kunnen als sneeuw voor de zon. Solliciteren met een aandoening voelde soms als met -10 moeten kruipen naar de top van de Mount Everest.
Mijn eerste tip aan jou is daarom: sta voor je eigen kennis & kunde. Weet wat je kunt. Of je jouw handicap of ziekte in je sollicitatiebrief moet vermelden? Geen idee, doe wat goed voor je voelt. Zelf deed ik het nooit, omdat ik het niet relevant vind en beoordeeld wil worden op mijn cv, op mijn ervaring en op mijn capaciteiten. Maar weet dat ze je er toch naar vragen, ook al mag het officieel niet. Onthoud daarom waarom jij zo goed bent, oefen het eventueel in een rollenspel. Het is oké als je je onzeker voelt, die onzekerheid vreet ook aan mij. Door je woorden te oefenen, sta je er alleen minder bij stil.
Buig je aandoening om naar iets positiefs
Zelf heb ik het nooit leuk gevonden: al in mijn jeugd wilde ik “normaal” zijn. Onzichtbaar. Net zoals alle anderen. Maar als het erop aankomt, kan ik er niet omheen: ik ben “anders”, ik heb een handicap. Hoewel ik vaak moet lachen als ik mensen uitleg wat ik heb: waar maken ze zich druk over? Zo anders ben ik toch ook niet. Gewoon wat kleiner, met een kortere nek en iets slechter gehoor. Zo’n big issue is het toch niet? Toch is het voor veel werkgevers een deal-breker. De tip die UWV in zo’n situatie meegeeft? “Vertel dat je een elite-beperkte bent: je staat in het Doelgroepenregister. En een werkgever krijgt verschillende voordelen als die je aanneemt: no-riskpolis, vergoeding van werkplekaanpassingen en loonkostenvoordeel.” Voordelen die je niet krijgt bij een werknemer die een skiongeluk krijgt of geveld wordt door long covid. Maar werkgevers hebben daar geen boodschap aan. Eigenlijk heel logisch, niet? Zo positief klinkt het immers niet.
Beter is om je handicap of ziekte om te buigen tot iets positiefs. Door wat jij hebt, ken je jezelf dóór en door. Je weet waar je grenzen liggen, je kunt die ook beter aangeven. Weet wat je aankunt. Daarnaast ben je een bikkel: mensen met een aandoening melden zich veel minder vaak ziek. Juist omdat we willen laten zien dat we het kunnen. En we kunnen over het algemeen energiedippen beter opvangen, omdat we daaraan gewend zijn. En eerlijk is eerlijk: ik ken geen enkele persoon met aandoening die niet van vechten weet. WIJ geven niet op, wij zetten door.
Neem niet alles aan als je gaat solliciteren met een aandoening
Ben je door het eerste gesprek? Yes! Neem plaats aan de onderhandelingstafel, maar houd ook dit in het achterhoofd: mensen met een aandoening krijgen veelal minder betaald. Minder dan iemand zonder handicap of ziekte die hetzelfde werk doet. Schokkend vind ik zelf. Houd rekening met dit gegeven: zoek bijvoorbeeld al na op internet wat een marktconform salaris is voor jouw functie en jouw ervaring. Durf “nee” te zeggen. Heb zelf een bepaald beeld van wat je wilt verdienen. Schaam je niet, je vraagt niet te veel, je bent niet arrogant of greedy. En bovenal hoef je zeker niet bescheiden te zijn.
Neem dus niet ieder salaris aan. Dit geldt ook zeker voor een job. Vind je het werk onder jouw niveau? NO NO NO. Spreek je uit, skip en door naar de volgende vacature.
Werken bij Webmastery
Zelf werk ik nu 4 jaar bij Webmastery: een superleuk socialmediabureau dat webredactie, webcare en socialmedia-redactie voor verschillende impactvolle organisaties verzorgt. Zoals Alzheimer Nederland, Kansfonds, Kinderpostzegels en Social Enterprise NL. Het toffe aan deze werkplek vind ik dat ik mag groeien. Dat ik open mag zijn over mijn onzekerheid en dat ik niet perfect hoef te zijn. Daarbij komt dat we geen rotsvaste functieprofielen kennen: iedereen begint in een bepaalde functie, maar die mag je naar hartenwens aanvullen met taken waar jij energie van krijgt. Bovendien heb ik eindelijk de strikte kantoortijden van 9-17:00 uur vaarwel kunnen zeggen: heerlijk te combineren met mijn twee kids.
Spreekt dit jou ook aan? We hebben 2 nieuwe combivacatures: medewerker webcare / roostermaker en medewerker webcare / systeembeheerder. Solliciteren met een aandoening is bij ons geen big deal, je talenten staan voorop. Graag verwelkomen we je in ons warme team.
