Het team van Webmastery breidt gestaag uit. En natuurlijk stellen wij onze nieuwe medewerkers graag aan jullie voor. Vandaag de beurt aan onze webcare- en social mediamedewerker Janneke Kaim.
#1 Wil je je even voorstellen?
“Ik ben Janneke Kaim, 31 jaar en woon in Bussum met mijn man en vier katten. Ik heb de opleiding voeding en diëtetiek gevolgd en rondde deze af in 2013. In de periode dat ik stage moest lopen vroeg ik me echter al af of deze beroepskeuze haalbaar zou zijn voor mij. Die twijfel kwam vooral doordat ik meerdere chronische aandoeningen heb, waaronder Gilles de la Tourette. Dat maakte dat ik bij het werken te veel prikkels kreeg en daardoor veel te veel stress opliep.
Na het beëindigen van mijn studie heb ik het UWV gevraagd of ik zelf een re-integratiecoach mocht uitzoeken. Dat bleek een gouden greep, want mijn coach bleek onder andere gespecialiseerd in hooggevoeligheid en migraine, precies de speerpunten waarmee ik ook moest zien te dealen in mijn loopbaan. Kijkend naar wat het beste bij mij paste kwam er al snel uit dat ik graag als ZZP’er aan de slag zou gaan. In eerste instantie in de diëtetiek; als online coach voor dieetadvies bijvoorbeeld. Ook had ik al een tijdje in mijn hoofd dat ik graag een site wilde maken over het Tourette syndroom. Van kinds af aan al vind ik het heel leuk om te schrijven, bovendien bleek het werken vanuit huis voor mij ideaal.”
#2 Hoe kwam je uiteindelijk bij Webmastery terecht?
“In overleg met mijn re-integratiecoach zag ik voorlopig ervan af om ZZP’er te worden en besloot ik mij meer op schrijven te richten. Ik zag op een goed moment een vacature op Twitter, waar een hoofdredacteur werd gevraagd voor circa 12 uur per week. Ik had wel twijfels, want zou ik zoiets wel kunnen? Maar ik werd aangenomen! Het ging om een werkervaringsplaats bij de Stichting Hoezo Anders, die zich inzet voor jongeren met een niet-zichtbare beperking of chronische ziekte. Dat werk heb ik twee jaar gedaan en ik leerde daarbij ontzettend veel over het maken van een dynamische website. Omdat ik al veel ervaring had met het plaatsen van berichten op social media, ging het me goed af. Vooral het redigeren van de teksten – het meeste werd gemaakt door de jongeren zelf – en het begeleiden van de journalistiekstudenten die de rest van de content maakten, vond ik erg leuk om te doen. Maar omdat ik graag de stap wilde maken naar betaald werk, bleef ik zoeken naar een baan die dat te bieden had. Ik werd benaderd door een organisatie die met chronisch zieke jongeren werkt, ‘ALL OF ME’, waarin ook verschillende patiëntenorganisaties zijn vertegenwoordigd. Daar kon ik – betaald! – aan de slag als communicatiemedewerker. Maar het was een tijdelijke baan, helaas.
Margaret, eigenaar van Webmastery, kende ik nog van de periode dat ik op een forum zat. Ik had haar naam altijd wel in mijn achterhoofd gehouden. Op een gegeven moment heb ik haar een open sollicitatie gestuurd, maar kreeg ik een aardig berichtje terug: ze had niemand nodig. Dat was jammer, want ik had het gevoel dat er een goede klik was bij het Skypecontact dat we hadden. Des te groter was de verrassing toen ze me kort daarna liet weten tóch werk voor me te hebben: iemand die de webcare van Alzheimer Nederland voor haar rekening kon nemen.”
#3 Wat houdt dat precies in aan werkzaamheden?
“Ik check twee keer per dag, op vaste tijden, de berichten op social media van Alzheimer Nederland. Dat betekent dus ingaan en reageren op berichten, die op Facebook, LinkedIn en Twitter gepost worden. Webcare houdt ook in, dat je alle voorkomende vragen beantwoordt die gesteld worden en daarnaast ook nieuwe reacties plaatst; je laat als het ware zien dat je er bent. Verder plaats ik content op het Twitter- en LinkedIn-kanaal van Webmastery zelf. Gaandeweg komen er ook andere opdrachtgevers en taken bij, zoals webredactie.
Ik vind het werk leuk, hou van de variatie en voel me inmiddels al helemaal thuis bij Webmastery. Ook al zijn we als team vrijwel nooit ‘live’ bij elkaar, toch heerst er een goede sfeer en is er een collegiale band. Dat voelt als een warm bad. Gecombineerd met het vrijwilligerswerk dat ik hiernaast ook nog doe, voor de Stichting Gilles de la Tourette en het Migrainefonds, heb ik mijn draai in werk nu echt wel gevonden.”
