Dit interview schrijven we in het kader van #WereldKankerdag. Omdat we vandaag stil willen staan bij de impact van deze ziekte. De langdurige gevolgen die vaak nog jarenlang merkbaar blijven. Maar we schrijven het ook omdat we trots zijn op Lara en Margaret, hoe zij ons weten te inspireren met hun ervaringen. 

Lara is 27 als ze een knobbeltje in haar borst ontdekt. Volgens de oncoloog een onschuldige cyste, maar zij heeft er een slecht onderbuikgevoel bij. ‘Mijn lijf riep dat het niet klopte. Dat knobbeltje hoorde daar niet, het moest weg. Na een jaar ging ik daarom terug naar de oncoloog. Ik mocht het leeg laten zuigen bij de radioloog, maar die zag dat het geen cyste was. Een week later viel de diagnose: borstkanker.’ 

‘Ik ben soms dankbaar dat ik het heb mogen meemaken’

18 zware chemokuren en een jaar lang immunotherapie volgen. Negen jaar geleden is dat nu, maar ze weet het nog als de dag van gisteren. ‘Ik ben echt zo ziek geweest van de chemo’s. Ik heb zoveel in bed gelegen, dat ik niet kon opstaan. Nu ben ik blij als ik gewoon kan opstaan. Dat ik gezond ben. Ja, dat gevoel heb ik nog altijd. Na 9 jaar.’ 

Hoe kanker haar leven veranderde 

Ondanks dat het een zware rotperiode was, weet Lara er toch positieve dingen uit te halen. ‘Het klinkt raar om te zeggen, maar ik ben soms wel dankbaar dat ik het heb meegemaakt. Je gaat anders tegen het leven aankijken. Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb overleefd. Je leert relativeren. Bij kleine dingen denk ik nu: waar maak ik me druk om? Dat wordt wel minder, je komt in de sleur van het leven, maar toch blijf ik me er bewust van.’ 

‘Ik kan dit, want ik heb ook die chemo’s gedaan’

Ook Margaret herkent dit. Zij kreeg in hetzelfde jaar als Lara dezelfde vorm van kanker. ‘Je wordt makkelijker in relativeren’, vertelt ze. ‘Als ik iets moet doen, pep ik mezelf altijd op. Ik zeg dan tegen mezelf: ik heb ook die chemo’s gedaan, dus dit kan ik ook. Hoe dan ook. Wat het me verder heeft gebracht? Ik kan me nu beter inleven in  mensen die door een chronische aandoening  een energiebeperking hebben en weet beter hoe ik ze kan managen. 

‘Ziek zijn kost energie en energie kun je maar één keer uitgeven.’

Mensen in dienst nemen die nu met hetzelfde worstelen als ik 9 jaar geleden vind ik daarom juist een leuke uitdaging. Functies bij Webmastery giet ik nooit helemaal in beton; ik bouw als het ware een functie om een persoon heen. Samen kijken we naar wat energie geeft en wat energie kost. Tof om te doen!’  

Werken na borstkanker: over de impact

Margaret: ‘Ik had er vooral de eerste maanden tot jaren na afloop van de behandelingen last van. Mensen onderschatten het heel erg als je de laatste chemokuur hebt gehad. Ze verwachten dat je er gelijk weer bent. Maar je hebt tijd nodig om te herstellen – zeker ook geestelijk. De angst dat het terug zou komen, hield me het eerste jaar in z’n greep. Je kunt niet gelijk zoveel werken als voorheen, maar aan de andere kant: werken zet je ook weer met beide benen op de grond. Door te werken, leef je meer in het nu en laat je angsten voor de toekomst juist los. 

Voor Lara ligt het anders. ‘Ik werkte voor de diagnose 35 uur in de kinderopvang. Daar ben ik vrijwel direct mee gestopt, na de laatste chemokuur lukte het niet om hier weer terug te keren. Ik heb het wel geprobeerd, maar deze sector is altijd al zwaar. En als je nog last hebt van de gevolgen van kanker helemaal. Ik ben namelijk altijd last blijven houden van de lange-termijn-gevolgen, met name wat ze een chemobrein noemen. Dat houdt in dat ik sneller last heb van moeheid, geheugen- en concentratieproblemen.’

Thuiswerken oplossing voor Lara 

Thuiswerken is om die reden ideaal.  Daarbij vind ik het heel fijn dat ik werk met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. In mijn vorige werk moest ik het een beetje verbloemen, kon ik niet helemaal mezelf zijn. Bij Webmastery kan ik dat loslaten, waardoor ik een betere structuur en balans heb weten te vinden. En juist doordat ik minder stress heb, heb ik minder klachten.’